چکیده : ارتباط بین تعامل فعال موسیقی ( به عنوان فعالیت فراغت یا حرفه‌ای ) و سلامت روانی هنوز مشخص نیست ، چرا که مطالعات قبلی یافته‌های متناقض را گزارش می‌دهند . در اینجا ما آزمایش کردیم که آیا تعامل موسیقی پیش‌بینی می‌کند ( ۱ ) تشخیص افسردگی ، اضطراب ، اسکیزوفرنی ، اختلالات دو قطبی یا استرس ناشی از ابتلا به افسردگی ، تحلیل رفتگی و علائم schizotypal در ۱۰، ۷۷۶ سویدی . اطلاعات در این سال‌ها در دسترس بودند ، از جمله آغاز و توقف آن‌ها در صورت امکان ، و سطح موفقیت آن‌ها . تحلیل‌های بقا برای آزمایش تاثیر تعامل موسیقی در بروز اختلالات روانی مورد استفاده قرار گرفت . تجزیه و تحلیل رگرسیون برای علایم روانی گزارش‌شده به کار گرفته شد . علاوه بر این، ما تحلیل هم‌کاری دوتایی را برای بررسی بیشتر این انجمن در حالی که کنترل ژنتیک و عوامل محیطی مشترک مشترک را کنترل می‌کنند انجام دادیم . نتایج نشان داد که افراد کلی که یک ابزار موسیقی ( مستقل از موفقیت موسیقی خود را بازی می‌کنند ) ممکن است ریسک کمی برای مشکلات بهداشت روانی داشته باشند ، هر چند که تنها برای مقیاس‌های سلامت ذهنی گزارش شده‌است . هنگامی که کنترل روابط خانوادگی خانوادگی کاهش یافت ، پیشنهاد کرد که این انجمن به دلیل اثر منفی علی از بازی کردن نیست ، بلکه به اشتراک گذاری عوامل محیطی و ژنتیکی موثر بر مشکلات بهداشت روانی و ذهنی تاثیر می‌گذارد .
مقدمه نرخ بالای خودکشی در میان موسیقیدانان مشهور طی چند سال گذشته ، به عنوان مثال کریس کورنل ، لینکین پارک ، Avicii و کیت فلینت ، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کردند و این سوال را در مورد رابطه احتمالی بین مشکلات سلامت روانی و musicianship مطرح کردند . در راستای این موضوع ، یک بررسی اخیر در میان ۲، ۲۱۱ حرفه‌ای شناخته‌شده انگلیسی ، نوازندگان را به احتمال زیاد برای گزارش مشکلات افسرده تری نسبت به افراد حاضر در the عمومی پیدا کردند . علاوه بر این ، چندین نفر مشهوری که در حرفه‌های خلاق شرکت داشتند نیز به خاطر بیماری‌های روانی ، مانند وینسنت وان گوگ ، ارنست همینگوی و جان نش ، شناخته شدند . نشان‌داده شده‌است که بستگان سالم افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا schizophrenia دارای سطوح بالاتر of ، ۳ ، ۴ ، ۵ هستند . به طور کلی ، چنین یافته‌هایی نشان می‌دهند که خلاقیت و musicianship عوامل ریسک برای مشکلات سلامت روانی هستند
درباره این سایت